dag 12 - Wikiwa Springs State Park

Vandaag zijn Harm en ik weer vroeg wakker, we staan vroeg op en genieten van ons ontbijt onder de lanai van de heerlijke temperatuur op dit tijdstip van dag. We lezen de krant op internet en de reacties op het blog. Maar dan komt de vraag wat te doen vandaag.

We besluiten naar Wekiwa Springs Statepark bij Apopka te gaan om te kanoën.

De kids worden gewekt en voorzien van ontbijt met instructies over wat ze dienen mee te nemen. 

Via de tolweg rijden we richting Apopka, eenmaal daar aangekomen raakt de TomTom behoorlijk de weg kwijt, omdat we op een stuk snelweg rijden welke de TomTom niet kent...

We dwalen wat met mij als navigator en op een gegeven moment weet TomTom de juiste weg weer en kan ik mijn taak weer voor gezien houden.

We betalen de zes dollar toegang tot het Statepark en parkeren de Chevy. 

Na een snelle sanitaire stop ivm de zenuwen, huren we twee kano's. Eerst gaan Harm en Iris te water, wij duwen ze af. Al peddelend verdwijnen zij het meertje op. Dan stappen Thijs en ik in, er is alleen niemand die ons een duwtje geeft....

Het duurde dus even voordat er alleen maar water onder de boot zat.

Thijs en ik hebben wat problemen om onze richting te houden en gaan zigzaggend over het meertje richting de rivier. We zullen het er maar op houden dat we niet even sterk in onze armen zijn… Na aanwijzingen vaan Harm gaat het een stuk beter. 

De stroming voert je mee door een mooi stukje ongerepte natuur. Het water is zo helder dat je tot de bodem kan kijken en de vissen en schildpadden ziet zwemmen. We zien tal van schildpadden, watervogels en natuurlijk alligators. 

Al zijn de laatsten moeilijk op de foto vast te leggen omdat mijn mede kanoër door blijft peddelen…. hij vindt de alligators zo eng dat afremmen of er naar toe peddelen geen optie is.

Het tripje gaat snel, ineens komen we bij een punt dat de kids van vorig jaar herkennen en ze zeggen: "zijn we hier al…” 

ze bedoelen een restaurant met een strandje aan de rivier met een opstapplaats voor kano's en padleboards. We varen nog een stukje verder en dan geeft Harm het teken dat we om gaan keren.

Als we het restaurant weer naderen zijn er een aantal jongetjes druk aan het bommetje doen in de rivier, totdat ze zien dat er aan de overkant gewoon een grote alligator in het water ligt...

We hebben ze niet meer horen spetteren...

De terugtocht valt ons wat zwaarder, het water blijkt flink te stromen, vandaar dat het heen zo snel ging. Het is inmiddels een stuk drukker geworden op de rivier en de meeste mensen houden hun kano niet goed recht, de een passeren we links de ander rechts. Kennelijk staat dit Statepark in een Japanse reisgids , want we komen kano's vol Japanners tegen van verschillende generaties. Van kano varen hebben ze helemaal niets begrepen, ze liggen bij voorkeur overdwars op de rivier…

Harm en iris zijn een stuk soepeler en met krachtig slag verdwijnen zij uit het zicht...

totdat hun kano vastloopt op een boomstam net onder het wateroppervlak. Ze zijn een heel stuk over de stam geschuurd en zitten muurvast. Ze zijn vijf angstige minuten bezig om weer los te komen. Iris schudt met haar billen in achterwaartse richting en heel langzaam gaat de kano achteruit. Dan lukt het om met de peddels voldoende kracht uit te oefenen om de hele kano los te krijgen, pfff.

 Na twee uurtjes op het water leveren we de kano's weer in. Op weg terug naar de villa stoppen we bij een DQ, die we langs de weg tegenkomen. Dat hebben we wel verdiend na onze fysieke inspanning. Na een uurtje rijden zijn we weer thuis, waar we de rest van middag doorbrengen. 

's Avonds rijden we naar Kissimmee omdat Thijs heel graag minigolf wil spelen. Hij heeft een coupon in een folder gevonden en zo komen we terecht bij Bonanza Golf. Iris had in eerste instantie niet zo'n zin, maar we hebben een hoop lol met elkaar. Thijs heeft gewonnen met veel minder slagen dan de rest, dus hij is apetrots en noemt zichzelf Tiger Woods, ha ha ha.

Op de terugweg stoppen we nog even om de sunset af te wachten. Voor het eerst sinds we hier zijn niet zoveel wolken, zodat er ook daadwerkelijk een sunset te zien is. De mannen scoren nog een ijsje bij de Mac, voordat we terug rijden.

Weer thuis ga ik de foto's uitzoeken en tik de tekst, tijdens het beschrijven van de dag, krijg ik ineens een hartverzakking.... Ik ben mijn rijbewijs vergeten.... Bij het huren van de kano's moest ik die als borg achterlaten, nooit meer aan gedacht om op te halen toen we klaar waren. Wat ontzettend stom…..

Dat betekent dat we morgen weer naar Apopka moeten...