dag 25 - Miami en terug naar huis (27 en 28 juli)

Vanmorgen worden we voor de laatste keer wakker in deze geweldige suite. Vanavond vliegen we helaas naar huis. We staan weer op tijd op om samen ons ochtendwandelingetje te maken. Omdat de kids toch geen zin hebben zo vroeg al mee te gaan hebben we gisteravond al afgesproken dat we ze vanmorgen laten liggen, als wij terug keren zullen we ze wakker maken. Het is een stralende ochtend, bijna  strakblauw en al behoorlijk warm. Zo zijn we het gewend in Miami Beach. Over het strand lopen we weer naar de Starbucks, waar we deze keer koffie met ontbijt halen. Harm stelt voor om het op het strand op te eten, dat is een prima idee. Op de trap van een strandhuisje genieten we van onze koffie, jus d'orange en ontbijt.

Terug in het hotel, gaan we met kids naar de pool om te zwemmen, te lezen en te zonnen. Het is rustig bij het zwembad, alle weekend gasten zijn vertrokken en hebben de pool area bijna voor ons alleen. Rond 10.30 gaan we terug om de laatste spullen in te pakken. We checken uit en geven onze koffers in bewaring bij het hotel en gaan met een tas met kleding, welke we in het vliegtuig zullen dragen, terug naar het zwembad. Het is heel warm vandaag 33 graden met een gevoelstemperatuur van 41 graden. Thijs komt het water dan ook bijna niet uit. Rond het middaguur lopen we richting Lincoln Road om te lunchen. Als we naar het stoplicht lopen om over te steken staat een ander gezin te wachten. Thijs zegt: ik zie daar iemand staan die heel erg lijkt op een oud klasgenoot uit groep .... Als ik kijk zie ik dat ze het ook gewoon echt zijn, echt heel grappig. omdat ik met de moeder van de klasgenoot ook op Facebook bevriend ben weet ze dat wij regelmatig hier geweest zijn. Zij zijn net aangekomen en vragen ons tips wat ze allemaal kunnen doen vanuit Miami, waar ze een week zullen verblijven. Na even bijgepraat te zijn, vervolgen we beide onze weg. Wij eten met z'n allen een grote pizza, en gaan dan terug naar het hotel voor het laatste uurtje. Dit hotel heeft ruime douches en kleedkamers voorzien van handdoeken, shampoo enz. voor de vertrekkende gasten. Hier maken wij dankbaar gebruik van. Twee aan twee gaan we ons opfrissen en omkleden. Wel heel erg wennen aan die lange broek, maar eenmaal in het vliegtuig zijn we blij dat we hem aanhebben.

Met een taxi laten we ons om half vier naar MIA rijden, waar we ondanks de voorspelde drukte op de weg, keurig om 4 uur aankomen. We vliegen met American Airlines.  Als we de vertrekhal binnenlopen is het een grote chaos! Overal staan mensen met bagage en er staat een mega lange rij... Al snel krijgen we te horen dat het computersysteem om  zelf in te checken niet werkt. Omdat ze hier eigenlijk voornamelijk met zelf digitaal inchecken werken is de overlast niet te overzien. Bemande incheckbalies zijn er bijna niet. Er staat daarom een enorm lange rij van alle verschillende vertrekkende internationale vluchten van AA door elkaar heen. Gelukkig zijn wij heel ruim op tijd, dus kunnen we wachten zonder in problemen te komen. Voor ons staat een meneer wiens vlucht al vertrokken is in de tijd dat hij staat te wachten. Op een gegeven moment komen er AA medewerkers met mobiele incheckapparaatjes en kleine printertjes langs de rij. Een enkeling heeft geluk en krijgt via deze mobiel apparatuur, na heel lang wachten, een boardingpas en baggagelabel. Bij ons en bij de meeste anderen wordt er alleen uitgeprint dat het System down is en we naar de balie moeten. Bijna 2 uur later hebben we onze bagage afgegeven en acht boardingpassen gekregen. Vier voor vertrek uit Miami en vier voor de aansluitende vlucht vanuit Londen. Daarna nog door de security wat ook niet heel vlot gaat. Harm wordt niet vertrouwt, er wordt iemand opgeroepen maar die laat even op zich wachten, uitvoerig wordt hij betast en besnuffeld, wij kijken van enige afstand toe en wachten lijdzaam af. Uiteindelijk mag ook hij door de security We hebben nog net tijd om een laatste hamburger op amerikaanse bodem te eten voordat we al moeten boarden.

Met vertraging van drie kwartier, er moest nog getankt worden, gaan we de lucht in. Voor mij een wat natte bedoeling. Een onhandige steward doet zoveel ijs in mijn glas, dat het doordat ik een wiebelend, beetje scheef staand klaptafeltje heb, gaat glijden, en hoe kan het ook anders....  op z'n kop in mijn schoot terecht komt. Hè fijn, gelukkig hoef ik maar 9 uur te zitten met een natte broek op een natte stoel.....

Doordat we toch wel wat later vertrokken zijn, we hebben krap anderhalf uur op Heathrow,  gaan we er eigenlijk al een beetje vanuit dat we de Connecting Flight niet gaan halen. Tijdens het vliegen wordt er wel een groot deel van de tijd ingehaald, maar doordat er eerst nog 2 rondjes boven Londen gecirkeld moet worden voor we mogen landen, en wij helemaal achter in het vliegtuig zitten wordt het heel krap.

Maar als we het vliegtuig uitkomen, we zaten op rij 38.... staat er een meneer klaar met een Express Connection Kaart voor ons. Super, we kunnen alle rijen skippen en zijn met een klein half uur van Terminal 5 naar Terminal 3. Ruim op tijd om te boarden. Het vliegtuig naar Düsseldorf vertrekt keurig op tijd en 5 kwartier later, om 13.00 uur precies, landen we op Duitse bodem. Onze koffers rollen als een van de eerste van de band af. 40 min later rijden we P7 af op weg naar Hilversum. Door de korte overstaptijd en omdat alles verder op tijd was hebben we een super vlotte terug reis gehad.

   We kijken terug op een supervakantie, eerst het fantastische bezoek aan New York, daarna hebben we het heerlijk gehad in de villa in Davenport, Ft Myers was leuk. De Keys waren echt geweldig en Miami Beach vinden wij altijd een mooi eind van onze vakantie, nog even een paar dagen lekker wandelen langs het strand, zwemmen en bijkomen. We hebben dit jaar heel veel manatees gezien, van dichtbij, zelfs ze te drinken gegeven in de haven. Dolfijnen, alligators, schildpadden en wel 5 slangen! hebben we gezien. Ook nog veel hagedissen, honderden vogels en natuurlijk veel leguanen op De Keys.
Het snorkelen, het zwemmen met dolfijnen waren naast het bezoek aan NY voor mij de absolute hoogtepunten.
We gaan er nog heerlijk van nagenieten met ons blog, de foto's en de video's.

Dank aan alle meelezers voor de vele leuke reacties, die we kregen. Dat maakt het schrijven van een reisverslag wel veel leuker en motiveert om elke dag weer een blog te maken.

tot blogs,

Harm, Christa, Iris en Thijs

foto gemaakt op Islamorada

Dag 24 - Miami Beach, fietsen (26 juli)

Ook deze morgen worden we wakker van de opkomende zon, een goed begin van de dag. Vanwege het slechte weer gisteren en de voorspelling voor vandaag, besluiten we gelijk op te staan om van de goede momenten te genieten. Slapen kan later wel weer.... Uiteraard beginnen we onze dag met heerlijk wandelen langs het strand.

We zijn vandaag iets vroeger dan gisteren en zien de zon mooi langs de strandhuisjes opkomen. Ook zien we veel blauw in de lucht, dat is fijn, zeker na de grauwe dag van gisteren. We wandelen op ons gemak richting de Starbucks voor onze dagelijkse dosis cafeïne. Ik neem deze keer ook een "Miami" mok mee van de "You are here" collectie. Een lekkere grote beker om thuis mijn koffie uit te drinken. 

Als we terug lopen ziet het weer er prima uit en we besluiten om toch de gok te nemen en fietsen te huren. Maar eerst de kinderen wekken en voor Thijs zingen, want hij wordt vandaag 15 jaar. Met veel moeite worden ze wakker, maar hebben dan ook zin om te gaan fietsen, zeker als ze horen dat we dat combineren met een ontbijt in onze stamkroeg. In Miami Beach staan op allerlei locaties fietsendocks van Citibike. Deze fietsen kan je op elke willekeurige plek meenemen en weer inleveren door middel van de Credit Card. Je moet van te voren aangeven hoe lang je gebruik wil maken van de fiets en dan wordt het corresponderende bedrag ten laste van je CC gebracht. Het systeem leidt je moeiteloos door het menu heen. De enige vereiste is natuurlijk wel dat er voldoende fietsen staan. Op 2 min loopafstand, om de hoek van ons hotel staat zo'n fietsendock, met precies 4 fietsen. Harm regelt de financiële afwikkeling met het apparaat, wij geven braaf het framenummer van de fiets door waar we bij staan, zo kan de een na de ander zijn fiets ontgrendelen. Voor dat ik het weet zijn Harm en Iris de hoek al om. Thijs en ik staan nog even te rommelen met de hoogte van het zadel en ik ben natuurlijk verantwoordelijk voor de tas met zonnebrand, water, enz.... Die moet ook nog in het mandje gepropt worden. 

Als wij hen willen volgen zegt Thijs dat zijn fiets het niet doet... ik zeg natuurlijk dat hij moet schakelen en even moet wennen, maar hij krijgt de fiets niet fietsend. Nou,  dan zal ik het wel even proberen..... duh.... Thijs is technischer dan dat ik en natuurlijk lukt het mij ook niet. Er is iets met de versnelling waardoor je geen grip hebt en dus niet vooruit komt. Iris en Harm zijn inmiddels al....... een stuk verder en niet meer te bereiken. Thijs fietst hard achter hen aan en ik loop ook maar een stuk hun kant op. Gelukkig zie ik wel dat 2 mensen hun fietsen inleveren, dus ik kan de fiets omruilen, maar daar heb ik wel de CC van Harm voor nodig.... grrrrr....

Uiteindelijk komen ze allemaal terug.  Ik kan net op tijd de fiets omruilen omdat er ook al een ander stel is wat op de fietsen aast. En kunnen we ruim 10 min later alsnog met z'n 4en gaan fietsen. 

We fietsen over de Beachwalk naar de South Pointe Pier, waar we aan de ene kant fraai uitzicht hebben op de kustlijn en aan de andere kant de Haven van Miami en Fisherman's Island kunnen zien. 

Onderweg zien we dat de harde wind en regen ook wel wat schade heeft aangericht, grote takken en soms halve bomen zijn afgebroken. We hebben geluk, ondanks de voorspelling dat erom 7 en 10 uur een buitje zou vallen is het droog en zelfs zonnig, Heerlijk. We leveren onze fietsen in op de Ocean Drive, vlak bij ons ontbijt adres, eigenlijk is het inmiddels meer een brunch geworden, het News Café. 

South Pointe Pier

Met onze magen weer gevuld lopen we terug naar ons hotel. Thijs en Iris gaan voor de snelle route over de Beachwalk, wij kiezen ervoor over het strand te lopen. We zien elkaar later wel weer bij het zwembad van het hotel. als wij over het strand lopen zien we dat boven de South Pointe Pier een heel donkere lucht aankomt, die heel snel onze kant op komt. we speculeren of we wel of geen neerslag zullen krijgen, de bui beweegt nl wel wat richting zee. Het is wel heel erg mooi om te zien hoe de bui zich ontwikkelt en ongelooflijk hoe snel hij zich verplaatst. We lopen rustig door, zijn deze keer voorbereid en hebben een goede plastic tas mee om onze spullen mee te beschermen. 

Als we bijna bij het hotel zijn, de lucht al een stuk lichter is geworden maar gaat het ineens heel hard waaien.  Parasols vliegen door de lucht, iedereen staat in een beweging op. heel grappig gezicht eigenlijk. Dan begint het ineens weer te hozen, net niet helemaal droog meer, zijn we al bij het hotel. Deze keer een kort buitje, een uurtje later gaan we alsnog naar het zwembad. Maar het blijft wisselvallig, want een uur later begint het alsnog te regenen, nu echt hard en totaal ongeveer anderhalf uur. 

We hadden gisteren besloten als het weer ging regenen om gewoon te gaan zwemmen en dan de GoPro mee te nemen. We appen de kids en gewapend met GoPro staan we iets later bij de Pool. Helaas is het gaan onweren en wordt iedereen het zwembad uitgestuurd. Dan de tijd maar even nuttig besteedt en de koffers vast voor het grootste deel ingepakt. De tweede helft van de middag kunnen we alsnog een tijdje naar het zwembad. Harm en ik gaan ook nog zwemmen in de zee, maar daar zijn de kids niet voor te porren. Zij blijven liever bij het zwembad, daar is onbeperkt koud drinken, prachtige omgeving, lekker muziekje en lekkere bedjes en .... geen zand tussen je tenen. ;-0

Wij lopen altijd heen een weer. Een tijdje bij het zwembad, dan een stukje lopen over het strand, en dan dat alles nog eens éen of twee keer, ha ha, met tussen door een plons in het zwembad of in de zee..... Na alle koude regen is de temperatuur van het zwembadwater wel flink afgenomen, geen warm bad meer, dat is wel zo verfrissend.

 's Avonds lopen we via het park naar de Lincoln Road om bij Nexxt te gaan eten. Thijs wilde daar heel graag heen omdat ze daar vorig jaar zulke lekkere spareribs hadden. Omdat hij jarig is mag hij kiezen waar we gaan eten. Dom van ons dat we niet eerst de kaart checken, maar gewoon aannemen dat die ongewijzigd is...., want als we ons drinken besteld hebben, blijkt dat de spareribs niet meer op de kaart staan. Dan kiest hij voor een pizza, zijn tweede keus, maar dat kan je eigenlijk beter in een pizzeria eten. We eten lekker, de porties zijn gigantisch en hebben een gezellige avond. Na het eten lopen we naar het eind van de Lincoln Road Mall waar een parkeergarage is, welke vanaf de bovenste verdieping een prachtig uitzicht over de stad geeft en waar je ook de sunset kan zien. Een paar jaar geleden hebben we een Deco Walk tour gedaan met een gids, hij heeft ons hier toen gebracht, sindsdien gaan we er meestal als we in Miami zijn wel een keer kijken. De parkeergarage wordt eigenlijk nauwelijks gebruikt en heeft een mooie architectuur.