Van 24 april tot 4 mei gaan wij dit jaar samen, zonder de kinderen, naar Florida.

Van 3 tot 29 juli gaan we met ons gezin eerst naar New York en daarna naar Florida.

donderdag 30 april 2015

Dag 7 - naar Miami Beach

We zijn vandaag van Islamorada naar Miami Beach gereden, voor het laatste hotel deze vakantie. Deze  dagen zullen we in het Raleigh hotel op South Beach doorbrengen. Een Floridavakantie begint of eindigt voor ons altijd op South Beach. De komende dagen gaan we lekker rustig aan doen. Waarschijnlijk veel strandwandelingen, lekker lezen (misschien krijg ik nog een boek uit) en hopelijk zwemmen en zonnen.
Vandaag hebben we niet zoveel bijzonders gedaan, daarom een fotoverslag:


We gaan ontbijten bij de Lorelei, maar wie heeft Harm opgepikt vanmorgen...


Vooral de plaatselijke bevolking was in dit restaurant, vonden wij wel leuk!


Een "bijna" gast aan tafel


Deze Osprey zat op wacht naast zijn nest


We stoppen bij de Aventura  Mall om nog wat boodschappen te doen, voornamelijk voor de kids..




Het hotel





's Avonds lopen we over Lincoln Road Mall om een restaurantje te vinden voor het avondeten. We kiezen voor "Pizza Rustica" waar we een pizza en salade eten. Ondertussen vermaken we ons met het bekijken van alles en iedereen die voorbij loopt.


De eerste Frappucino !! Harm loopt voorbij de Victoria Secret, maar 


gaat wel in de nieuwe Apple Store naar binnen....



woensdag 29 april 2015

dag 6 - Heel veel regen


Vandaag slapen we uit, of in ieder geval Harm. Ik pak mijn computer en vermaak mij daar een tijdje mee.  Er was voor vandaag niet best weer voorspeld en inderdaad rond 8 uur begint het te regenen. Vandaag verlaten we Key West om naar Islamorada te gaan voor één nachtje. Eerst gaan we op ons gemak ontbijten, we hebben geen haast en met dit weer kunnen we toch niet veel doen. Het ontbijt is in een ander huis dan het huis waar wij verblijven, nl aan de overkant van de straat. als we onze magen weer gevuld hebben, willen we met een beker koffie naar onze kamer teruggaan. Maar het weer is zo erg verslechterd, het regent zo ontzettend hard, dat oversteken niet echt een optie is… terwijl we wachten tot het iets minder hard gaat regenen, drinken we onze koffie in de lobby op. We zien de straat in korte tijde veranderen is in een stromende rivier. We zitten aan zee, bij de pier, aan de zuidzijde van Duval street. Al het water stroomt voor ons langs richting zee.  Omdat het er niet naar uitziet snel droog te worden, vraag ik 2 vuilniszakken bij de receptie om zo 2 regencape's te maken. 


Dat werkt natuurlijk perfect! We steken over om onze laatste spullen om te pakken en in de auto te doen, wat natuurlijk een enorme natte  expeditie wordt. Vanaf ons balkon zien we auto's zwoegen door het water. Mensen staan tot hun enkels of verder in het water. Het water wat richting de zee stroomt heeft door de enorme kracht een deel van het strand bij de pier weggeslagen. 


Wij checken uit en besluiten naar de vlakbij ons hotel gelegen vlindertuin "The Key West Butterfly and Nature Conservatory" te gaan. Een van de weinige overdekte attracties op Key West, met een zeer goede waardering op tripadvisor. Toen we gisteren met de ober bij Caroline's spraken, adviseerde hij ons nog er heen te gaan. We trekken ons vuilniszakken weer aan en lopen door het water naar de vlindertuin, wat echt zeer de moeite waard is. Ik ben populair bij de vlinders ze komen aldoor op mij zitten. We hebben geluk een half uur nadat wij aankwamen heeft half Key West dezelfde gedachte als wij en stroomt het helemaal vol. Rond half 12 rijden/waterskiën we Key West uit. Het water komt gelukkig net via de dorpels van autodeuren niet naar binnen... 



Het blijft continue zwaar regenen, bij Pig Pine key gaan we toch nog even van de weg af om Key Deers te spotten. We zie er een die ligt te schuilen onder een boom. Uiteraard maken we een paar foto's, helaas niet helemaal scherp door de regenval. Omdat het inmiddels half twee is rijden we op deze Key naar de "No Name Pub", welke een goede naam moet hebben. Geen auto te zien op weg er naartoe, maar eenmaal aangekomen staat het helemaal vol.na informeren, blijkt dat er minimaal een half uur wachttijd is voor een tafel. Daar hebben we geen zin, jammer, we hadden er graag gegeten. 
Omdat we toch wat moeten eten gaan we bij de iets verder op de route gelegen Sunset Grille and Raw Bar, wat uitkijkt op de oude en nieuwe "Seven Mile Bridge". Harm kiest een hamburger en ik ga voor sushi. 





Om 4 uur komen we aan bij het Drop Anchor Resort op Ilsamorada. Een typisch klein Key Resort waar er tientallen van te vinden zijn langs de Overseas Hwy. Het ziet er leuk en gezellig uit. Als het morgen droog is zullen we wat betere foto’s maken. We hebben zelfs een aparte zitkamer met uitzicht op zee. Begin van de avond rijden we naar de 'Lorelei' om een hapje te eten en daar komt ineens de zon weer tevoorschijn. Bij dit restaurant heb je naast eenvoudig prima eten ook een fantastisch uitzicht op de sunset. Dat pakken we er graag even bij mee. We eten lekker bij de Lorelei, met Key Lime Pie als dessert om de maaltijd mee af te sluiten. 
“Open” rijden we terug naar huis, het is inmiddels helemaal opgeklaard. Dit verslag type ik buiten op ‘onze veranda’ met een vers gezet kopje koffie gemaakt door Harm. 



dinsdag 28 april 2015

dag 5 - "Dolphin Watch" en te veel foto's....


We beginnen de dag met een laatste fietstochtje door Old Town, na uurtje houden we het voor gezien, mede omdat we nog moeten ontbijten. 
We genieten weer van het verse fruit en de uitgebreide keus aan lekkere broodjes, taartjes, etc. Dan is het tijd om onze fietsen in te leveren. Het een aanraderwas om Key West fietsend te bekijken.  

De verdere ochtend brengen we lezend en zonnend bij het zwembad door. Het is daar zo rustig, dat het wel een prive zwembad lijkt. De zee daarentegen is veel wilder dan de voorgaande dagen. Door de behoorlijke wind is er enorm veel golfslag, het water spat over de pier.
Harm lijkt zich zorgen te maken...



Tussen de middag krijg ik  te horen dat ik eea moet pakken.
Ik zal eraan moeten geloven toch eens te gaan snorkelen. Het was al zo verdacht dat Harm aldoor in de haven wilde kijken. Tegen 2 uur in de middag melden we ons bij de "Patty C", waar we begroet worden door de captain voor vandaag, genaamd Rob. Niet veel later melden zich nog drie mensen, Rob vraagt ons nog even geduld te hebben. De ochtendeditie was uitgelopen ivm de 'rough sea' en hij moet nog even wat te eten halen.
We krijgen instructie om ons schrap te zetten ivm met de golfslag en blijken eerst op zoek te gaan naar dolfijnen. De locatie waar Rob ze in de morgen gezien had levert niets op.
Door de golfslag is het moeilijk de rugvinnen te spotten. Rob neemt contact op met andere boten of er ergens wat te spotten valt. Er wordt bevestigend geantwoord, bij een andere boot in de verte zijn er drie aanwezig. De captain vraagt of goed is als wij aanhaken, waarbij de andere boot aangeeft toch al verder te willen en even blijft liggen, waardoor Rob weet hoe te koersen.
Als we de andere boot naderen zien we de rugvinnen boven komen en weten we waar we kijken moeten.

In helder ondiep water zwemmen drie dolfijnen in het rond.
Ze zwemmen langs en onder de boot door, komen echt even naar je kijken om vervolgens met een paar krachtige slagen weg te zwemmen.
Geweldig mijn dag kan niet meer stuk.
We varen een stukje verder, de wind gaat liggen en de golfslag verdwijnt.
Nu is het echt makkelijk om ze te spotten ineens zijn er tal van dolfijnen om ons heen. Overal kunnen ze opduiken en als je ze gevonden hebt, zijn ze prima te volgen in het heldere water. Het ademhalen hoor je overal om ons heen.
We zien ze op vis jagen en de vis opeten, spelen en zogen.
Een  baby'tje haalt minder elegant en nog wat onhandig adem, komt aldoor met z'n hele koppie boven water en blijft dicht bij mama. Zelfs als ze onder ons door zwemt, zie je dat ze nieuwsgierig naar ons kijkt.


Verderop ziet Rob wat meer gespartel in het water en we koersen die kant op. 
Wat we dan waarnemen is het best te beschrijven als een "manage a trois".
Pal voor de boot, onder onze voeten, trekken twee mannetjes en een vrouwtje zich niets aan van onze aanwezigheid.
Ze duikelen en kronkelen al zwemmend om elkaar heen en doen het water opspatten.
Een enerverend en uniek schouwspel en niet bepaald een vluggertje...
we zien zoveel dolfijnen, echt geweldig, soms groepen van zeven bij elkaar. Je weet bijna niet waar je kijken moet, overal om ons heen is activiteit.




Rob pijlt de stemming of er voldoende belangstelling is om te gaan snorkelen bij een rif .
Harm geeft aan toch wel wat visjes onder water te willen bewonderen waarop de andere passagiers schoorvoetend ook aangeven wel het water te willen proberen.
We koersen naar een plek voor beginners en gaan voor anker.
We krijgen instructie over het snorkelen.
Shit nu moet ik eraan geloven....
Met duikbril op mijn hoofd, snorkel in m'n mond en flippers aan mijn voeten wil ik elegant het water inglijden.
Nou het was meer een bommetje...
Ik kon de bodem goed zien en er ging een wereld voor mij open.
Er waren vissen in allerlei kleuren en maten. Ze zwommen tussen plantjes, sponsen en koralen. Naar kreeften is het even zoeken, maar ik vindt ze tussen spleten. Echt een geweldig avontuur. 
Harm gaat weer aan boord om even te rusten en treft daar onze mede passagiers die al gestopt zijn.
Rob zegt even de radar te gaan checken want ik wil er nog niet uit, er valt nog zoveel te ontdekken...

Ik word geroepen aan boord te komen want de lucht is aan het betrekken..... 
We vertrekken snel en dan breekt de hel los, het water en de lucht is helemaal zwart en dreigend.
Er komt  een typisch Floridaas buitje aan. Het gaat waaien, nee stormen.
Het gaat regenen, nee het stortregend.
Het gaat deinen, nee de golven worden een meter hoog. we zien de bliksemflitsen door de lucht schieten en het wordt steeds zwarter.
Met de motoren op vol vermogen varen we terug, alles raakt doorweekt, zelfs in de kajuit! De boot piept en kraakt door het geweld van de golven en wind.
We trekken zwemvesten aan, het gaat echt enorm tekeer. In de luwte van een eilandje checkt Rob zelfs het brandstof niveau voor het laatste stuk naar de haven. Nog even een laatste heftig stuk. 

Eindelijk leggen we aan, Rob helpt ons een voor van boord te gaan.
Daar sta je dan als een stel verzopen katten op de kade. Schuilen in een toiletgebouw tussen de zwervers als Rob onze spullen van boord haalt. dit was best wel eng en spannend, zelfs Rob was onder de indruk van de heftigheid van de storm. we waren niet echt bang (wel een beetje...), maar wel heel blij als je weer veilig aan de wal staat. 
Het blijft stortregenen en  we besluiten ondanks de regen naar de auto te lopen. De straten staan al blank, we kuieren overal doorheen op onze slippertjes, nat waren we toch al.


In de parkeergarage is onze auto zelfs helemaal nat geworden. We kleden ons tussen de auto's om en het wordt langzaam aan weer droog, de zon gaat zelfs weer schijnen.
Omdat we toch vlak bij het restaurant van eergisteren waren zijn we door de plassen daar heen gestruind. Het was natuurlijk heerlijk rustig op straat.
Bij Caroline's vroegen we om een droog plekje, kregen deze lachend toegewezen. Hebben beide weer een heerlijk maaltijd salade gegeten. 
Via de DQ weer terug naar het hotel om de ervaringen te verwerken en het blog bij te werken. Wat een fantastische dag!